وكلاي ايراني

خلع يد : دعواي خلع يد دعويي است كه از طرف مالك رسمي ملك عليه متصرف غيرقانوني مال اقامه مي شود و خواستار پايان تصرف غيرقانوني وي مي باشد. اين دعوا مبناي قراردادي ندارد و مبني بر مالكيت مالك و غيرقانوني بودن تصرف متصرف است.

تخليه: اين دعوي زماني اقامه مي شود كه رابطه قراردادي مانند اجاره وجود داشته باشد و پس از فسخ قرارداد، متصرف ملك را تخليه نكند. در اين شرايط مانند تخليه، نيازي به تثبيت مالكيت مدعي نيست، بلكه صرفاً به دليل وجود رابطه قراردادي و در پايان قرارداد مي‌توانيد تقاضاي تخليه ملك كنيد.

الزام به تنظيم سند: زماني كه مالكيت ملك از شخصي به شخص ديگر منتقل مي شود، انتقال دهنده بايد سند رسمي ملك را به نام انتقال گيرنده امضا كند. .

سرقفلي: حق سرقفلي به موجب قرارداد يا قانون، حقي است بر ملك براي مستأجر. قبل از ورود حق سرقفلي در قانون، اين حق با توجه به فعاليت و نام و عرف مستاجر در جذب مشتري به مستاجر داده مي شد. در حال حاضر حق سرقفلي جنبه حقوقي دارد و مستاجري كه به صورت قانوني يا قراردادي حق سرقفلي دارد مي تواند براي دريافت آن به دادگاه مراجعه كند.

سه دعواي تصرف: يكي از رايج ترين دعاوي ملكي كه به سه نوع دعاوي رفع مزاحمت، رفع ممانعت از حق و رفع تصرف عدواني تقسيم مي شود. اين سه دعوي مختص اموال غيرمنقول و مستغلات است. رفع تصرف عدواني مربوط به زماني است كه مدعي قبلاً مال را تصرف كرده و مدعي عليه به تصرف عدواني و قهري اقدام كرده است. رفع مزاحمت زماني است كه شخصي مزاحم استفاده ديگري از مال خود شود بدون اينكه مال را از تصرف خود خارج كند و دعوي رفع ممانعت زماني اقامه مي شود كه كسي مانع استفاده دارنده حق ارتفاق يا حق انتفاع از حق خود شود.